koronavirüs tarihinin unutulmayan olayları

• (bkz: angela merkel'in koronavirüs bilgilendirme videosu)
  
  net ve temiz bir şekilde virüs nedir, ne değildir; almanya ve hükümeti ne yapmaktadır ve nasıl hareket etmektedir; biliminsanları bu aşamada nerededir ve ne yapacaklardır gibi tüm konulara ve sorulara tertemiz açıklama yaptığı bir videoydu. bana kalırsa covid-19 döneminin en etkileyici konuşmalarıydı bunlar. eğitimli olmak böyle bir şey. doktoralı bir insan konuşuyordu nihayetinde. seyahat özgürlüğünden girip bunun aslında çok önemli bir hak olduğunu anlatıp böyle bir zamanda bundan ödün vermek gerektiğini belirttiği anlar muhteşemdi.
  
  "biz, her bireyin hayatının değerli olduğu bir toplumuz." cümlesi ise hala aklımdadır.
• emekli bir dedenin sokaga cikma yasagi var diye polis ekibinden kacmasi.
• birbirinden farklı varyantları olan virüse aynı aşının yapılması, lise biyolojide bile öğretilen doğal bağışıklık diye bir şey yokmuş gibi davranılması, aşı yaptırıp korunduğunu iddia edenlerin aşı yaptırmayanlardan korkması. baştan sona zeka testi gibiydi.
• ambalajlı ürünlerin deterjanla yıkanması kjdksjdks
  
  ben üşengeçliğimden hiç yapmadım ama özellikle çocuğu olan insanlar bunu ciddi ciddi yaptı. ne günlerdi.^*
• o dönemde bolca gördüğümüz manipülasyonlardan ve insanların akıllarıyla oynanmasından dolayı bir bilgiyi saklamanın en iyi yolunun onu itibarsızlaştırmak olduğunu hâlâ anlayamamışsanız süreçten hiçbir şey anlayamamışsınız demektir.
• ülkeye turist daveti için millete aşılıyım maskesi takıp it muamelesi yapmaları ya da benzeri şebekliklerden çok başka bir konu üzmüştü.
  
  bir vatandaşımız işsizlik ve umutsuzluk nedeniyle kendisini diri diri yakmak zorunda kalmıştı. kime sorsan biz güçlü ve birlik beraberlik içerisinde yaşayan bir milletiz. hükümet dünyanın herhangi bir ülkesine düşmanımız bile olsa, hele ki pandemi döneminde bile yardımlar götürürken kendi insanına uzan(a)maması kadar başka bir konu dokunmamıştır.
  
  edit: imla
• öğretmenlerin bir ara hiç maske bulamaması.
  
  maske satışı yasaklanmıştı, "devlet çalışanlarının maskeleri iş yerlerine gönderilecek, diğer kesiminki ise muhtarlara gönderilecek." kuralı getirmişlerdi. e şimdi bizim iş yerimiz okul. e okullar da kapalı, nereye gönderildi maskelerimiz? cevap yok. muhtara gidiyoruz, ona da gönderilmemiş. maske bulamıyorduk. maskesiz çıktı mı da ceza yazılıyor. annemin muhtardan aldığı maskelerden birini aldım, yıkayıp yıkayıp kullandım mecburen. iyi ki mikrop kapmadım.
• arjantinde idi sanırım, ilk günlerdi, insanlar parklarda takılırken birden bir araç geliyor ve içinden çıkan beyaz tulumlu insanlar ellerinde birşey de yok ama birden parktaki insanlara doğru hamle yaptılar, parktakiler de tabanları kçlarına vura vura kaçışmaya başladılar. sanırım dünya savaşı z ile karıştırdılar nasıl korktularsa artık. bence ilk günlerde en absürd olaydı . sonra tabi bizdeki uygulamalar hepsini kapattı.
  motorsikletle giden bir çifti durdurup ceza yazdılar. karı koca işe gidiyorlarmış, kadını indirip maskesiz minibüse bindirip evine gönderdiler. o ana kadar hastalanmadılarsa bile bence o gün mikrobu kapıp hastalandılar umarım yaşıyorlardır.
• artık hijyen konusunu aşırı ciddiye alan bir halkla yaşamaktı… zira şu an “aç ağzını tükürecem” dese niye demem, içten içe bir insanın özüne dönme çabasıdır der ve mecburen kişisel gelişimini desteklerim.
• çalıştığım hastanede, yabancı uyruklu bir hasta acil e geldi. dogum başlamıştı. acil ameliyata alındı, esmer güzel bir erkek bebek dünyaya geldi. kandının türkçesi yoktu, tercümanları çağırdık. yakınları akrabaları hakkında hiçbir bilgi vermemekle beraber kimlik uyruk vs hiçbirşey yok. anneye ne olduğunu es geciyorum. bebek yeni doğana alındı. elçilikler kapalı, sınırlar kapalı, uçuşlar yasak. uyruk net değil sosyal hizmetler gelip almıyor. akrabaları elçilik buldu onlarda sınırlar kapalı olduğu için gelmedi, istemedilerde . bebeği sahiplenen kimse çıkmadı. 6 aylık olana kadar hastanede elbirliği ile baktık, büyüttük. resmi görevliler bebeği gelip alana kadar aylar gecti.... çok çok özet geçtim, çok dramatik, çok özel, hayatımda unutamayacağim bir yaşanmışlıktır